Jedenasta pozycja nawet cieszy biorąc pod uwagę fakt, że przed wyścigiem nie przejechałem ani jednego okrążenia na pełnym baku poza rozgrzewką. Na początku wyścigu pilnowałem zużycie opon, konsultowałem je z kierowcami Red Bulla i było zadziwiająco dobre. Czym później, zużycie strasznie rosło, na mecie zostało mi tylko 12/13% prawej przedniej opony. Początkowo utrzymywałem się za Michałem Kozerą i Aleksem Mainuszem, jednak oni potrafili potem jechać zdecydowanie szybciej, a moje tempo było gorsze od obu Ład. Serdeczne podziękowania dla Ład -> Patryka Rogozika i Łukasza Damsa za fajną walkę przez prawie cały wyścig. Dobrze, że udało się wyprzedzić Łukasza na ostatnich trzech zakrętach, jednak on również miał problem z oponami, jemu zostało bodajże 10%.
Teraz tydzień przerwy, jest czas na trochę treningu... Szkoda też złej strategii Michała Kozery, który niepotrzebnie zmieniał opony i skończył 14, a mógł być stosunkowo wysoko.

Bardzo dobry powrót do GT. Osobiście miałem obawy, jak to będzie wyglądać, jednak było OK. Cieszy mnie fakt, że dzięki nowemu układowi kierowniczemu jestem w stanie bardziej cisnąć przez dłuższy czas oraz dobrze konserwować opony. Sam wyścig na początku był zażarty, walczyłem z Dawidem Czepielą, Mateuszem Boguszem i Michałem Kozerą. Gdy Nasri stracił nasze tempo, a pozostała dwójka szybko zjechała na tankowanie, byłem w stanie nieco przyspieszyć. Wprawdzie nieco mnie doganiał Maciej Młynek, ale jak najpóźniejszy zjazd po paliwo pomógł mi utrzymać 7. pozycję. Cieszy też fakt dobrej pozycji Mateusza Majki, choć mógł skończyć jednak na P4. Tak czy siak RMGT zdobywa masę punktów i wyrastamy na mocną czwartą siłę w GT. W Austrii liczę osobiście na atak na TOP5, co uważam za realny cel.

Z założenia Turcja miała być dla mnie wyścigiem, gdzie będę szczególnie mocny. Niestety zabrakło czasu na porządne przygotowanie się, wszak to nowy tor dla GT i wymagał rozpracowania go niemal od podstaw. Kwalifikacje potwierdziły tylko stan rzeczy, ponieważ wynik był bardzo niezadowalający. Do wyścigu podchodziłem bez wielkich oczekiwań i nie wiedziałem czego się spodziewać. Start wypadł jak zawsze dobrze, potem udało się powalczyć m.in. z Patrykiem Rogozikiem i dopaść Aleksego Mainusza oraz Mateusza Bogusza. Wyniknęła z tego ciekawa rywalizacja, bowiem obaj są niezwykle doświadczeni, a kierowca FSP to mistrz serii, stąd wyzwanie było bardzo duże. Udało się wyprzedzić obu po zażartej walce i powoli zbliżałem się do Mateusza Majki, co chciałem kontynuować po wizycie w boksach... niestety przez własną nieuwagę zmieniłem opony, tracąc ponad pół minuty. Wielka szkoda, ale pozostaje machnąć na to ręką i przygotować się do znacznie intensywniejszego Red Bull Ringu, gdzie oby wreszcie przyszedł czas na duże punkty dla zespołu.