Masakryczne problemy w ten weekend z autem. Na domiar złego ruszałem z końca stawki, więc czekało mnie mozolne przebijanie się w górę. Chaos na starcie pomógł nam się przebijać, ale niestety moje tempo na początku było fatalne. Im bliżej zjazdu, tym lepiej się jechało, poza tym zjechaliśmy idealnie i kilka pozycji zdobyłem samą taktyką. Pod koniec dopadłem Dawida Płonkę i udało się awansować na 7. pozycję. Natomiast jako szef RMGT cieszy bardzo dobra postawa Mateusza. Na Le Mans liczymy na jeszcze lepsze punkty, a stać nas na to, jeśli się bardziej zepniemy.

Problemów ciąg dalszy. Na Zandvoort kraksa z Mateuszem Boguszem, na SPA rozwalenie się w Eau Rouge i dość kontrowersyjna sytuacja. Podczas tego weekendu chciałem w końcu bez problemów przejechać wyścig. Ale niestety, zawsze musi się coś sypnąć w planie. Tym razem kraksa z Huawei, obie przednie opony przebite to koniec końców na bandzie. Bardzo pozytywny debiutancki sezon.

owo ale stabilnie, ciąg dalszy...

Marcel Pawiński napisał(a):

Czyli Dramat na Sukces?

Bezproblemowy weekend. Doskonale wiem, że walka o mistrzostwo nie jest skończona, ale realizuję swoją taktykę, dojeżdżać wysoko, nie wygrywać za wszelką cenę, ale być cały czas równym i kończyć wyścigi na podium. Na Monzy samochód powrócił do dobrego tempa i nie mieliśmy z Konradem problemów z setem i tempem, które to spotkało nas na Spa. Muszę przyznać, że coraz bardziej zaskakuje mnie postawa M. Majki, ale gratulację dla niego za kolejny świetny występ. P. Krutyj ponownie był nie do pobicia i tylko jego własne błędy mogą mu zabrać kolejne zwycięstwa w wyścigach. Istnieje szansa, że mogę nie wygrać wyścigu do końca sezonu, ale równa jazda da mi to o co walczę od paru już sezonów tak zaciekle. Także dalej będę realizował swoją strategię, spokojnej i rozważnej jazdy. W drugiej połowie wyścigu z powodu problemów z elektroniką na okrążeniu bezpośrednio przed zjazdem do pitlane, straciłem ok. 8-10 sek. Przez to po postoju znalazłem się niespodziewanie za Konradem. Walka była dobra i tylko z jednym małym incydentem, po którym ratowałem się w Ascari poprzez szutrową część toru... Ostatecznie jednak pokonałem swojego teammate i dojechałem na P3. Realne było P2, ale po moim jednym błędzie, przez który straciłem tunel za M. Majką nie potrafiłem go już dogonić. Jestem jednak pozytywnie nakręcony przed kolejnymi wyścigami.

Nie mogłem jechać, szkoda. Monza, szczęśliwy dla mnie tor, ale w GT nawet nie jeździłem tak naprawdę, poza pomiarowym z treningu "z dupy"