A wszystko to dlatego, że tor dookoła otaczają betonowe ściany i metalowe bariery. Kierowcy chcąc zyskać każde setne lub nawet tysięczne sekundy będą musieli maksymalnie wykorzystać dostępną przestrzeń, mijając bandy zaledwie o milimetry. Każdy kierowca będzie musiał idealnie wyczuć swój samochód i zachować pełną koncentrację przez cały wyścig, bowiem nawet najdrobniejszy błąd może sporo kosztować. Oprócz tego nie jest łatwo tu wyprzedzać, dlatego zwycięstwo na tym torze jest uważane za spory wyczyn.

Jest to też jedyny wyścig w sezonie, którego dystans liczy mniej niż pozostałe wyścigi. Spowodowane jest to czasem przejazdu przez liczące 3,340 km okrążenie. Rozpoczyna się ono na delikatnym prawym łuku, który prowadzi lekko pod górę do zakrętu Sainte Devote. Kierowcy wychodzą z niego bardzo blisko bandy, by nabrać prędkości przez odcinek, który wymusza tylko delikatne korekty kierownicą. Po nim następuje Massenet - długi lewy, a zaraz potem zakręt nr 4 w prawo i w dół. Kilka nierówności, a następnie drugi sektor. Otwiera go wolna, kręta sekcja toru - prawy piąty, potem bardzo wolny nawrót, gdzie prędkości spadają nawet poniżej 60 km/h, a potem dwa zakręty w prawo, przejeżdżane na pierwszym bądź drugim biegu. Bolidy nabierają szybkości podczas przejazdu przez tunel, za którym czeka trudne hamowanie, bowiem w tym punkcie kierowcy uzyskują największe prędkości na torze, a nawierzchnia na kilku kolejnych metrach nie jest równa i opada w dół. Szykana lewo-prawo-prawo-lewo i szybsza część toru. Zakręt nr 12 w lewo, gdzie najodważniejsi nie będą używać hamulca, a potem bardzo szybka szykana lewo-prawo, gdzie wciąż jedzie się z pedałem przepustnicy. Bardzo ważne jest dobre wyjście, by odpowiednio ustawić się do hamowania i zachować stabilność na tylnej osi, bowiem niemal natychmiast pojawia się następna, ostatnia już szykana, tym razem prawo-lewo. O ile banda nie pozwala przyciąć pierwszego wierzchołka, o tyle drugi jest atakowany bardzo agresywnie, czemu przyglądać będą się sędziowie (w obawie przed ewentualnymi ścięciami toru). Do końca okrążenia pozostają już tylko delikatny zakręt w lewo, wolny prawy i zakręty Anthony Noghes, prawy z bardzo ciasnym wyjściem, gdyż od razu przechodzi on w krótki lewy łuk.

W serii F1 faworytem na pewno będzie aktualny lider mistrzostw Sebastian Kosmala, który w tym sezonie odniósł już dwa zwycięstwa i znajduje się na pierwszym miejscu, ex aequo z Patrykiem Krutyj z dorobkiem 50 punktów. Nie zapominajmy o czterokrotnym mistrzu Patryku, który jak do tej pory w tym sezonie nie odniósł jeszcze żadnego zwycięstwa. Oliwy do ognia może dolać Patryk Rogozik czy Maciej Młynek. W kwalifikacjach groźny być może okazać się okaże Adam Jurzysta, który niejednokrotnie zdobywał Pole Position. Poza wymienionymi wyżej zawodnikami triumf mogą również święcić kierowcy British American Racing, czyli Radosław Cupał i Aleksander Brzozowski.

W GP2 natomiast faworytami będzie powracające z końca stawki DFP Renault, Cezary Kołcz, Paweł Andrzejewski czy Piotr Gałkowski, który pokazał się z bardzo dobrej strony w ostatnich dwóch wyścigach. O Pole Position może pofatygować się Jacek Hamburg, który w trzech na cztery sesje kwalifikacje zdobywał P1. Ostatecznie szykuje się nam bardzo zaciekła walka na ciasnym torze w Monako.

Zwycięzcy wyścigów na torze Monte Carlo:
F1:
II 2014 - Sebastian Kosmala
I 2014 - Maciej Młynek
2013 - Patryk Krutyj
2012 - Patryk Krutyj
I 2011 - Dominik Glinka
II 2010 - Rafał Cupał
I 2010 - Rafał Cupał
II 2009 - Radosław Cupał
I 2009 - Rafał Cupał
2008 - Karol Cupał

GP2:
II 2014 - Łukasz Jasiński
I 2014 - Dawid Kuszel
2013 - Patryk Łucków
2012 - Patryk Bak
II 2011 - Grzegorz Brojak
I 2011 - Rafał Cupał