Jestem bardzo niezadowolony z dzisiejszego występu na Le Mans. W trakcie wyścigu popełniłem 3 poważne błędy przez które straciłem około 25 sekund. Pod koniec okazało się, że braknie paliwa na 1 okr a do tego hamulce puściły i uderzyłem w bandę. Było pewne top10 no ale jak widać po raz 3 nie mogłem mieć bezproblemowego wyścigu na tym torze, trudno.

Przed wyścigiem:


Aktualizacja powyścigowa:

Fajne uczucie wygrać do wyścigu z 12. pola, jednak nadal mnie martwi to, że jak długo jeżdżę, tak pewna część kierowców nie potrafi się nauczyć jeździć i myśleć na torze... Pierwsze 2. okrążenia to był istny armagedon... Dobrze, że szybko się z nim uporałem.
Ogólnie wyścig z pewnym dystansem do wyniku, jednak gdy zobaczyłem moje tempo zrozumiałem, że mogę wygrać. Udało się pierwszy raz odnieść trumf w GT i to podczas dwu godzinnego wyścigu. Tym lepsze jest to, że udało się wywalczył tytuł pod nieobecność dwóch SimTech'ów. Szkoda mi tylko wyścigu w Belgii, który musiałem odpuścić z pewnych przyczyn... Ale 6. miejsce na koniec sezonu (tak jak w poprzednim) nie jest złe, patrząc na jego drugą część, która kompletnie skopałem.
Nie do końca spełniony po całym sezonie, ale na pewno zadowolony po zwycięstwie mogę udać się tylko do Brazylii, a następnie na odpoczynek.

Początek wyścigu miałem nawet dobry, po starcie awansowałem na 6. miejsce, a potem próbowałem atakować Macieja Parucha, ale był to pierwszy z kilku błędów jakie popełniłem w trakcie pierwszego okrążenia. Szkoda trochę tych stłuczek, miałem szanse ukończyć wyścig bez dublowania, ale 12. miejsce w debiucie w wyścigu 2h to i tak nieźle. Wiem że nadal kończę wyścigi na ostatnich pozycjach (z nielicznymi wyjątkami), ale ten sezon mimo wszystko uważam za udany. Jeśli ostatecznie będę sklasyfikowany na 20. miejscu, to będzie to dla mnie ogromny sukces. Liczę na nieco lepszy następny sezon w serii GT.

I jeszcze raz przeprosiny w stronę Patryka Topczewskiego, którego niechcący przyblokowałem na pierwszej szykanie tak jakoś w połowie wyścigu, gdy było ciemno na torze.

Wyścig dobry, ale bez rewelacji. Wysokie miejsce udało się wywalczyć głównie dzięki problemom rywali, ale to nie zdarza mi się pierwszy raz. Ogólnie cały sezon był dla mnie bardzo dobry, prawdopodobnie zakończę go w top 10, punktując w każdym wyścigu, w którym startowałem, co jest ogromnym krokiem naprzód w porównaniu z poprzednimi sezonami. Faktem jest że w tym sezonie brakowało w stawce kilku mocnych kierowców, jednak moje tempo było lepsze niż w poprzednich latach. Co prawda druga część sezonu była nieco słabsza w moim wykonaniu, osłabłem trochę w porównaniu z początkiem, jednak przebłyski w postaci Watkins Glen i Le Mans naprawiły ten obraz. Nie wiem jak będzie wyglądał przyszły sezon, jednak jeśli w nim wystartuję to chciałbym utrzymać konkurencyjność z zakończonego właśnie sezonu i popełniać mniej błędów (głównie Zolder - drugi wyścig, Monza, Mosport 1 i przede wszystkim Indianapolis).

Trudny wyścig, miałem sporo problemów z innymi kierowcami przez pierwsze 30 minut. Po 2 kluczowych błędach, zmieniłem strategię i to była słuszna decyzja, bo miałem przed sobą pusty tor, budowałem przewagę nad planktonem i zbliżałem się do P3. Na ostatnim kółku stoczyłem trochę walki z Menelem i Cabałą, na szczęście Patryk nieco pomógł, dając mi w prezencie podium. A sezon? Był OK. Podziękowania dla Adriana i Nasriego, a także dla Jasiny za początek I 2017. Celem były finisze w TOP5 i żebranie wyższych lokat, dzięki różnym problemom rywali lub ich nieobecności. Jak widać udało się to i w sumie jestem szczęśliwy zakończeniem sezonu na piątym miejscu.

NO, TAKŻE TEGO.

Nawet nie wiedziałem, czy uda mi się przystąpić do sezonu. Na szczęście udało mi się znaleźć miejsce w zespole Dream Racing. Ale tam nawet nie dojeżdżałem do mety. Nie potrafiłem wyczuć samochodu. Był cholernie podsterowny i nie umiałem tego zlikwidować. W Red Bull Ringu byłem bardzo blisko, ale rozbiłem się na tarce (do dzisiaj nie wiem jak to się stało) podczas zaciętej walki z Maciejem Miłoszem. Na Silverstone przeszedłem do zespołu Burnee. I tam mimo, że nie czułem docisku, nie przeszkadzało mi to jakoś szczególnie, bo auto nie było podsterowne ale za to było ogromnie stabilne. Jeździłem dla nich do Road Atlanty. Trochę mi było przykro, że musiałem przejść do Brabusa bo nie miałem kierowcy, bo tam się czułem konkurencyjny i walka o podium była możliwa, co prawie 2 razy mi się to udało. Mam nadzieję, że Radek nie ma do mnie pretensji. Na Road Atlantę przeszedłem do Brabusa, w "misji ratunkowej". Tam można powiedzieć, że zespół nabrał powietrza w płuca. Przyjmując Arka, brałem ogromny margines błędu, ponieważ to debiutant, ale od pierwszych startów mi zaimponował i pokazał, że się liczy, mimo swojego znikomego doświadczenia na torach rFactor. Bardzo dobrze mi się z nim współpracuje, dzieki niemu też mogliśmy podciągnąć się w tabeli. Jak już chwalę, to pochwalę także Dawida Łukaszuka, za to, że pomógł nam wystartować w sezonie. Niestety, jak to zawsze bywa, kiedy za dobrze idzie, musi się pojawić pech. Na Road Atlancie, złapałem spina przez którego straciłem punkty które teraz były dla nas bardzo ważne, bo byśmy wyprzedzili Veorrę. Na Watkins Glen mieliśmy pecha natury technicznej, ponieważ moja prośba o dołączenie nie doszła do administracji a Arek nie zdążył na czas. I od Watkins Glen pech się utrzymywał i nie potrafiliśmy zapunktować. Na Le Mans jeszcze spaliłem kierownicę. Postaram się zdążyć przed końcem przerwy wrócić do kokpitu. Nie zamierzam usiąść na laurach i jeszcze ciężej pracować aby osiągać lepsze wyniki. Sezon określam jako najlepszy jaki dotychczas miałem, ale zawsze mogło być lepiej. Na razie jadę na odpoczynek i do zobaczenia na torze we wrześniu